Επιλογές σύγχρονες, αλλά με έντονο πολιτικό χρώμα, σταθερά κεντροαριστερές και προοδευτικές. Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑ

Αν οι πολιτικοί και οικονομικοί χειρισμοί της στην κρίση της πανδημίας, στήριξαν-σταθεροποίησαν την Ε.Ε. και τις κυβερνήσεις  των χωρών μελών της, στην κρίση της ενέργειας, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Πολιτικά η Ένωση σύρθηκε στις εξελίξεις, αδυνατώντας να εκφράσει μια δική της στρατηγική.

Οικονομικά δεν τόλμησε να υιοθετήσει ενιαίες πολιτικές στήριξης των οικονομιών και των κοινωνιών, ανάλογες με το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.

Τις συνέπειες (ακρίβεια, πληθωρισμός, ανασφάλεια )πλήρωσαν και πληρώνουν οι πολίτες. Στη συνέχεια και οι κυβερνήσεις σε σειρά χωρών, με πρόσφατο παράδειγμα την Ιταλία.

Το κακό είναι ότι αυτή η λαϊκή αποδοκιμασία συνδέεται με στροφή προς λαϊκίστικες και ακραίες συντηρητικές αντιλήψεις, που βρίσκουν έδαφος σε συνθήκες αδιεξόδων, πίεσης στα νοικοκυριά, κοινωνικής αδικίας και διεύρυνσης των ανισοτήτων.

Σε αρκετές περιπτώσεις ανακόπτεται και η πριν την κρίση ανοδική πορεία των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων(με εξαίρεση την Πορτογαλία),αλλά και πολιτικών δυνάμεων που στήριζαν την εμβάθυνση και ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα παραδείγματα της νίκης των συντηρητικών στην Ανδαλουσία, των προβλημάτων της Κυβέρνησης στη Γερμανία, της αποσταθεροποίησης της Κυβέρνησης στη Γαλλία, αλλά και της νίκης του Ορμπαν, πρέπει να μας ανησυχούν ιδιαίτερα.

Η κρίση δεν γεννά αυτόματα προοδευτικές λύσεις.

Ελπίζω να μη τρέφει κανείς τέτοιες αυταπάτες και στη χώρα μας. Ο κίνδυνος είναι να πολλαπλασιαστούν τα φαινόμενα της απογοήτευσης, της αγανάκτησης, της οργής, που τίποτε θετικό δεν προδικάζουν.

Θα είναι πλήγμα και για το δικό μας πολιτικό σύστημα να υπάρξουν στις επόμενες εκλογές φαινόμενα σημαντικής διεύρυνσης της αποχής -κύρια των νέων-ή εισόδου στη Βουλή νεοπαγών ακροδεξιών ή λαϊκίστικων κομμάτων. Με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον του πολιτικού μας συστήματος.

Αλλά ΝΑΙ, υπάρχει η ανάγκη για προοδευτικές πολιτικές λύσεις. Όχι όμως στην λογική του ώριμου φρούτου. Ούτε σε ένα διαγκωνισμό παροχών με την ΝΔ. στην αστεία λογική ότι “εμείς θα δώσουμε πιο πολλά”. Αυτά πια δεν τα πιστεύουν, παρά ελάχιστοι. Η σχετική αρνητική εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ του 2015, δεν μπορεί να επαναληφθεί.

Χρειάζεται καθαρός πολιτικός λόγος, χρειάζεται να οριοθετηθούν δυναμικά τα πολιτικά μέτωπα. Απέναντι στην συντήρηση και στις πολιτικές της.

Όπως αυτές εκφράζονται από την Κυβέρνηση της ΝΔ. Που όμως παρά την κρίση και την αποτυχία της, παρά την προσκόλληση της στα συμφέροντα των μεγάλων και ισχυρών, έχει ακόμη την ανοχή -όχι πια όμως ενεργή στήριξη-ενός σημαντικού μέρουςτ ου εκλογικού σώματος.

Για να πεισθούν οι πολίτες να στηρίξουν πλειοψηφικά προοδευτικές λύσεις, χρειάζεται όχι μόνο κριτική, αλλά και νέος λόγος προοπτικής για το μέλλον. Δεν φτάνει η επανάληψη προτάσεων που δεν αντιστοιχούν στα νέα δεδομένα.

Λόγος προοπτικής, με κύριο στόχο την μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, τις ίσες ευκαιρίες για τους νέους μας, την διασφάλιση της αξιοπρέπειας των πολιτών.

Λόγος τολμηρός, που δίνει της αίσθηση της αλλαγής, της ανατροπής, όχι των ισορροπιών.

Που να τολμά να συγκρουστεί με τα κάθε λογής κατεστημένα, χωρίς συμβιβασμούς που απογοητεύουν τους πολίτες.

Που να μιλά ανοιχτά για αναδιανομή του εισοδήματος, μέσω της φορολόγησης του πλούτου.

Σε κάθε περίπτωση να γίνεται σαφές ότι δεν θα γίνουν κυβερνητικές συνεργασίες που μόνο μοιράζουν καρέκλες εξουσίας και στην ουσία αναπαράγουν τις συντηρητικές πολιτικές.

Απαραίτητη είναι η κυβερνητική σταθερότητα, αλλά επιβεβλημένο να διασφαλίζει την κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή.

Αλλιώς μόνο τη συντήρηση εξυπηρετεί.

Για το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής είναι η μεγάλη πολιτική ευκαιρία.

Στο χέρι μας είναι να την αξιοποιήσουμε.

Με επιλογές σύγχρονες, αλλά με έντονο πολιτικό χρώμα, σταθερά κεντροαριστερές και προοδευτικές.

Αυτός είναι ο πολιτικός μας χώρος.

Αυτό είναι το μεγάλο ρεύμα που θέλουμε να εκφράσουμε.

Αυτά πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας.

Όσο και αν τα κάθε λογής συμφέροντα θα μας ήθελαν ως ένα κόμμα του δήθεν κεντρώου χώρου, που δεν ενοχλεί, αλλά είναι έτοιμο να αποτελέσει μετεκλογικό δεκανίκι της συντήρησης.

Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.

Εξάλλου, όλοι γνωρίζουμε την τύχη ανάλογων πειραμάτων με κόμματα-μπαλαντέρ που ιδρύθηκαν και γρήγορα εξαϋλώθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν.

Αναδημοσίευση από “ieidiseis.gr”