Εδώ και τώρα αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ! Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑ

Οι αρνητικές συνέπειες της πανδημίας στο εισόδημα των πολιτών, συνδυάζονται πια με το κύμα ακρίβειας που πλήττει νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Το μίγμα αποκτά επικίνδυνες διαστάσεις και κυρίως για τους οικονομικά ασθενέστερους εργαζόμενους, αυτούς που ζούσαν για μήνες με το επίδομα των 534 ευρώ και τώρα δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις αυξήσεις στην ενέργεια και στις τιμές των τροφίμων.

Διόλου τυχαία ο ΣΕΛΠΕ διαπιστώνει πως στις γιορτές χάθηκε το 20% του περσινού τζίρου λόγω διάβρωσης των εισοδημάτων. Πως το 50% των πολιτών δαπάνησε λιγότερα από το 2020.

Ενώ η ΓΣΕΕ σε έρευνα της διαπιστώνει πως 1 στα 3 νοικοκυριά δυσκολεύεται να καλύψει τις βασικές ανάγκες του, πως το 27,9 % των εργαζομένων αγγίζει το όριο της φτώχειας.

Πως αντιδρά η Κυβέρνηση σε αυτή την κατάσταση;

Στην αρχή έκλεινε τα μάτια στο πρόβλημα. Ο κ Μητσοτάκης διαβεβαίωνε στην ΔΕΘ ότι ελέγχει την κατάσταση και με τις τότε εξαγγελίες του μηδενίζει τις αυξήσεις (!!), ενώ ο αρμόδιος Υπουργός έψαχνε και δεν έβρισκε την ακρίβεια στα super market, αλλά δήλωνε ευτυχής γιατί έβγαζε φωτογραφίες με πολίτες.

Όταν βέβαια το πρόβλημα πήρε εκρηκτικές διαστάσεις ο κ Μητσοτάκης αναγκάστηκε υπό την κατακραυγή των πολιτών, (στις 18/12 και στις 7/1) να προχωρήσει σε νέες οριζόντιες επιδοτήσεις και υποσχέσεις για αύξηση του κατώτατου μισθού από τον Μάιο.

Πολύ λίγα, πολύ καθυστερημένα ,πολύ ατελέσφορα. Ημίμετρα και μπαλώματα ,για προσωρινή ανακοπή της κυβερνητικής φθοράς που παίρνει πια διαστάσεις.

Όταν μάλιστα οι επιπτώσεις της αύξησης των τιμών της ενέργειας στην χώρα μας, είναι πολύ μεγαλύτερη από τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Και το πρόβλημα θα διαρκέσει για μεγάλο διάστημα ακόμη.

Γιατί εδώ πληρώνουμε την κυβερνητική επιλογή της εξάρτησης από το φυσικό αέριο, την άρνηση να στηριχθούν οι ενεργειακές κοινότητες για την παραγωγή ΑΠΕ, την ανοχή στην αισχροκέρδεια και την αποδυνάμωση των ελεγκτικών μηχανισμών.

Όταν άλλες Ευρωπαϊκές χώρες επέβαλαν μέτρα και πίεζαν για περιορισμό στις αυξήσεις, στην χώρα μας αφέθηκαν ασύδοτοι οι μεγάλοι ιδιώτες πάροχοι να μεταφέρουν αυτόματα και με αδιαφάνεια κάθε αύξηση στον καταναλωτή, χωρίς να απορροφήσουν έστω ένα μέρος των ρητρών αναπροσαρμογής.

Αν όμως όλοι πληττόμαστε από τις αυξήσεις στο ρεύμα και στην θέρμανση ,και από τον καλπασμό ανόδου στις τιμές των αγαθών, υπάρχουν και εκείνοι που σηκώνουν τα χέρια ψηλά, που απελπίζονται, που αδυνατούν πια να ανταποκριθούν.

Είναι οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι άνεργοι.

Σε μια εποχή μεγάλης διεύρυνσης των ανισοτήτων, όπου επιβεβαιώνεται καθημερινά ότι η πολυδιαφημισμένη ανάπτυξη δεν αφορά όλους τους πολίτες -αντίθετα επικεντρώνεται στους μεγάλους και ισχυρούς -η ένταση του προβλήματος μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνα κοινωνικά φαινόμενα. Και τότε το αυγό του φιδιού μπορεί να εκκολαφθεί και πάλι.
Κανείς δεν μπορεί να αγνοεί ότι η απελπισία μπορεί να αντικατασταθεί από την οργή, με ότι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνία μας και το πολιτικό μας σύστημα.

Απέναντι σε αυτούς τους πολίτες τα οριζόντια κυβερνητικά ημίμετρα, δεν προσφέρουν λύσεις. Ούτε είναι δυνατόν οι αμειβόμενοι με 663 ευρώ μικτά τον μήνα και οι μερικώς απασχολούμενοι, ή οι συνταξιούχοι των 300-400 ευρώ, να περιμένουν τον Μάιο για να δεήσει η Κυβέρνηση να προχωρήσει σε μια αύξηση του κατώτατου μισθού, μετά τον εμπαιγμό του 2% που έδωσε (με πληθωρισμό ήδη άνω του 5% και για τους λογαριασμούς πολύ περισσότερο).

Είναι στοιχειώδης κοινωνική ευθύνη η ουσιαστική αύξηση του κατώτατου μισθού και εν συνέχεια του επιδόματος ανεργίας. Αν θέλουμε να μιλάμε για κοινωνίες με συνοχή, αν αντιλαμβανόμαστε τον κίνδυνο της διεύρυνσης των ανισοτήτων.

Ο κ Μητσοτάκης της θεωρούσε αρχικά απλά ως κοινωνικό φαινόμενο. Στην συνέχεια προεκλογικά έσπευσε να το μαζέψει ,υποσχόμενος ετήσια αύξηση του κατώτερου μισθού διπλάσια από την αύξηση του ΑΕΠ (προφανώs του προηγούμενου έτουs).
Ιδού η Ρόδος ……..

Θέμα στοιχειώδους υπευθυνότητας είναι να κάνει την υπόσχεση του πράξη.

Αλλιώς θα υποστεί ένα ακόμη πλήγμα στην ήδη τραυματισμένη βαριά αξιοπιστία του. Γιατί τα λόγια της κυβέρνησης σε λίγο δεν θα τα ακούει κανένας Είναι ώρα για πράξεις.

Πολύ ορθά το Κίνημα Αλλαγής και ο Νίκοs Ανδρουλάκηs πρωτοστατούν στην πίεση για την αύξηση του κατώτατου μισθού, όπως και για την μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης. Και για την λήψη μέτρων για την ενέργεια και την ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών .

Πιστεύω ότι είναι επιβεβλημένο άμεσα, με ειδική νομοθετική παρέμβαση, ο κατώτερος μισθός να αυξηθεί ουσιαστικά, Θα έχει ένα ισχυρό συμβολισμό -ως βάση -αν σε πρώτη φάση επανέλθει στα 751 ευρώ, δίνοντας και επίσημα τέλος στις συνέπειες της μνημονιακής εποχής. Από κει και πέρα και για να μη μπούμε σε διαδικασία πλειστηριασμών, πιστεύω ότι χρειάζεται ταυτόχρονα μια θεσμική αλλαγή.

Η επαναφορά του καθορισμού του από τους ίδιους τους κοινωνικούς εταίρους μέσω της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης. Όπως η ΚΟ του Κινήματος Αλλαγής με πρωτοβουλία της Φώφης Γεννηματά έχει εδώ και δυο χρόνια ζητήσει με κατάθεση τροπολογίας στη Βουλή.

Οι κοινωνικοί εταίροι έχουν αποδείξει ότι μπορούν να συνδυάζουν τις κοινωνικές ανάγκες ,με τις δυνατότητες των επιχειρήσεων.

Μερικοί θα αντιτείνουν προβλήματα στην οικονομία και στις επιχειρήσεις από μια σημαντική αύξηση..Δεν είναι σωστό αυτό. Γιατί πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι με τον κατώτερο μισθό αμείβεται μόνο ένα 13-15% του συνόλου των εργαζομένων. Από κει και πέρα για τους υπόλοιπους υπάρχουν οι κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις, που λαμβάνουν υπ όψιν και τα ειδικά προβλήματα κλάδων και επιχειρήσεων.

Και επιπλέον να υπενθυμίσουμε ότι μια αύξηση των αποδοχών των χαμηλόμισθων σε τέτοιες εποχές, θα επιστρέψει ουσιαστικά στην κατανάλωση και στις αγορές προϊόντων, μια και οι ανάγκες τους είναι ανελαστικές.

Επισημαίνω τέλος την ανάγκη καθιέρωσης αξιοπρεπούς κατώτερης σύνταξης. Μετά την απαράδεκτη κατάργηση του ΕΚΑΣ, χρειάζεται με γενναιότητα να προσεγγίσουμε ένα μείζον πρόβλημα που αφορά το κοινωνικό κράτος στην πατρίδα μας.

Δημοσίευση από “ieidiseis.gr”