Εγρήγορση απέναντι στον φασισμό. Του ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ

Οι φα­σι­στι­κές επι­θέ­σεις στο Ε­ΠΑ­Λ Σταυ­ρού­πο­λης σχε­δόν ένα χρό­νο από την από­φα­ση της δι­καιο­σύ­νης που ανα­γνώ­ρι­σε τη Χρυσή Αυγή ως εγκλη­μα­τι­κή ορ­γά­νω­ση, έφε­ρε εκ νέου στη δη­μο­σιό­τη­τα το ερώ­τη­μα για το εάν με την από­φα­ση αυτή τε­λειώ­σα­με με τον φα­σι­σμό. Η απά­ντη­ση εί­ναι όχι ει­δι­κά από τη στιγ­μή που οι επι­θέ­σεις αυ­τές υπο­στη­ρί­ζο­νται από τη Χρυσή Αυγή με ανα­κοί­νω­ση του γρα­φεί­ου Τύπου.

Το ότι η ηγε­τι­κή ομά­δα εί­ναι στη φυ­λα­κή και το κόμ­μα δεν μπή­κε στη Βουλή δεν ση­μαί­νει ότι εξα­φα­νί­στη­κε αφού και υπο­στη­ρι­κτές της ακό­μα υπάρ­χουν αλλά και πα­ρου­σία πο­λι­τι­κή έχει αφού, αν και απο­δυ­να­μω­μέ­να, υπάρ­χουν εκλεγ­μέ­νοι στην το­πι­κή αυ­το­διοί­κη­ση.

Η πα­ρου­σία φα­σι­στών ει­δι­κά στο σχο­λι­κό πε­ρι­βάλ­λον πρέ­πει να αντι­με­τω­πι­στεί άμε­σα από την Πολι­τεία και τα αρ­μό­δια υπουρ­γεία. Η τα­χύ­τη­τα της θε­σμι­κής αντί­δρα­σης έχει πολύ με­γά­λη ση­μα­σία, όπως εί­δα­με και στην πε­ρί­πτω­ση της Χρυ­σής Αυγής, όπου η κα­θυ­στέ­ρη­ση κό­στι­σε ζωές.

Με την ίδια λο­γι­κή δεν πρέ­πει το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα και τα μέσα ενη­μέ­ρω­σης να μπουν σε μια δια­δι­κα­σία ανά­λυ­σης, εξη­γή­σε­ων και εντέ­λει «ξε­πλύ­μα­τος» της φα­σι­στι­κής δρά­σης με διά­φο­ρα «αλλά».

Η προη­γού­με­νη εμπει­ρία δεί­χνει ξε­κά­θα­ρα ότι κάθε «θολή» το­πο­θέ­τη­ση απέ­να­ντι στον φα­σι­σμό είτε για λό­γους μι­κρο­πο­λι­τι­κής είτε προς άγρα ψή­φων, το μόνο που κά­νει εί­ναι να του δί­νει χώρο και χρό­νο. Το έχου­με πει και έχου­με γρά­ψει πολ­λές φο­ρές: ο σκο­πός δεν αγιά­ζει τα μέσα και δεν χαϊ­δεύ­εις το τέ­ρας για­τί πά­ντα σε τρώ­ει.

Η συ­ζή­τη­ση για το εάν επι­στρέ­φει η Ακρο­δε­ξιά, με αφορ­μή τις φα­σι­στι­κές επι­θέ­σεις στην Σταυ­ρού­πο­λη, δί­νει την ψευ­δή εντύ­πω­ση ότι εί­χα­με ξε­μπερ­δέ­ψει μαζί της και αγνο­εί το γε­γο­νός ότι η Ακρο­δε­ξιά δεν εκ­φρά­ζε­ται πά­ντα με τον βί­αιο τρό­πο που έχου­με δει από τη Χρυσή Αυγή και άλ­λες εγκλη­μα­τι­κές ομά­δες. Η­ Ακρο­δε­ξιά εί­ναι πα­ρού­σα μέσω των κυ­ρί­αρ­χων αφη­γη­μά­των σε διά­φο­ρους το­μείς της επι­και­ρό­τη­τας, με πιο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό το Μετα­να­στευ­τι­κό, το οποίο εί­ναι το κα­τε­ξο­χήν θέμα αιχ­μής για την ανά­πτυ­ξη ακρο­δε­ξιάς πο­λι­τι­κής και ρη­το­ρι­κής.

Το ίδιο προ­βλη­μα­τι­κή εί­ναι και η προ­σέγ­γι­ση ότι όποιος δεν στέ­κε­ται με τον ίδιο τρό­πο απέ­να­ντι σε τέ­τοια γε­γο­νό­τα εί­ναι ακρο­δε­ξιός φα­σί­στας. Αυτή η ισο­πέ­δω­ση βοη­θά αντί­στοι­χα στο να θο­λώ­νουν οι γραμ­μές. Φυσι­κά και στε­κό­μα­στε απέ­να­ντι στον φα­σι­σμό και στην Ακρο­δε­ξιά, αλλά ο στό­χος πρέ­πει να εί­ναι αυτό το μέ­τω­πο όσο ευ­ρύ­τε­ρο γί­νε­ται και να συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νει εντέ­λει την πλειο­ψη­φία.

Μια αντί­στοι­χη συ­ζή­τη­ση γι­νό­ταν και τις πα­ρα­μο­νές της δί­κης της Χρυ­σής Αυγής όταν αρ­κε­τοί δεν πί­στευαν ότι η δια­δι­κα­σία ενώ­πιον της δι­καιο­σύ­νης μπο­ρού­σε να προ­σφέ­ρει στη μάχη με τον φα­σι­σμό. Υπήρ­χε μια διά­χυ­τη αμ­φι­βο­λία ότι η δι­καιο­σύ­νη θα μπο­ρού­σε να συμ­βά­λει ει­δι­κά από τη στιγ­μή που είχε επι­δεί­ξει αργά αντα­να­κλα­στι­κά στο πρό­βλη­μα της Χρυ­σής Αυγής. Το απο­τέ­λε­σμα δι­καί­ω­σε όσους πί­στευαν ότι ο φα­σι­σμός θα νι­κη­θεί και στο δι­κα­στή­ριο, αφού αυτή η από­φα­ση είχε άμε­σα και απτά απο­τε­λέ­σμα­τα με την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή εξα­φά­νι­ση της εγκλη­μα­τι­κής ορ­γά­νω­σης. Πρέ­πει παρʼ όλα αυτά να έχου­με υπό­ψη μας ότι πα­ρα­μέ­νει πα­ρού­σα στο επί­πε­δο της το­πι­κής αυ­το­διοί­κη­σης.

Επο­μέ­νως πρέ­πει να εί­μα­στε σε εγρή­γορ­ση απέ­να­ντι στον φα­σι­σμό και την Ακρο­δε­ξιά και να μην ξε­χνά­με το πα­ρελ­θόν και το πού οδή­γη­σαν οι προη­γού­με­νες επι­λο­γές.

Η απά­ντη­ση πρέ­πει να εί­ναι θε­σμι­κή και άμε­ση.

Δημοσίευση από “ΤΑ ΝΕΑ”