Εγκλωβισμένοι στον μεσοπόλεμο. Για το πρωτοσέλιδο της «Αυγής». Του ΠΑΝΑΓΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ*

Για να είμαστε σαφείς: η Αυγή, επίσημο όργανο του Συριζα – ναι υπάρχει κόμμα που νομίζει ότι πρέπει να έχει το δικό του κομματικό δημοσιογραφικό όργανο, εμφανίζει τον Σαμαρά και τον Μητσοτάκη ως νεοναζί. Δεν θα έπρεπε να περιμένουμε καμία συναίνεση και ηπιότητα. Ούτε κάποια προσπάθεια συντονισμού με τα κοινωνικά συναισθήματα και τις εθνικές αγωνίες που είναι ουκ ολίγες και που χρειάζονται την συνδρομή μιας σοβαρής σοσιαλδημορκατικής αντιπολίτευσης.

Δεν θα έπρεπε να περιμένουμε την κατάφαση στο σχεδόν πάνδημο συναίσθημα ότι είναι μια στιγμή που είμαστε όλοι μαζί μπροστά στην υπέρβαση μιας τερατώδους συνθήκης. Δεν είχαμε καμία προσδοκία ότι η στενή ηγεσία αυτού του κόμματος θα νιώθει υπέυθυνη για την αξιοπρέπεια των ψηφοφόρων του που είναι οι περισσότεροι μια χαρά άνθρωποι, συμπολίτες μας και που δεν έχουν καμία σχέση με αυτό το ξέπλυμα της ΧΑ.

Όλα αυτά είναι απολύτως αναμενόμενα, τα λένε τώρα 10 χρόνια- επίμονα, χωρίς αιδώ, ασταμάτητα και αστόχαστα. Από την στιγμή που είπαν τον ΓΑΠ Πινοσέτ και που συρρικνωσαν την ιστορία της Αριστεράς στην μεσοπολεμική ολοκληρωτική της τραγωδία, τότε που πας μη κομμουνιστής ή συνοδοιπόρος ήταν φασίστας, τότε που αν δεν έλεγες περί διαγραφής χρέους και γερμανικής κατοχής, τότε που έλεγες ότι η χώρα πρέπει να μείνει στην ΕΕ, ήσουν ο Δήμος Σταρένιος και το εκτελεστικό απόσπασμα της Βερμαρχτ μαζί.

Η ιστορία του φτωχοδιαβόλικου ολοκληρωτισμού του σήμερα – όπως αυτό αποτυπώνεται στο χυδαίο πρωτοσέλιδο-είναι πολύ παλιά, έχει τις ρίζες της εκεί, στα χρόνια του Στάλιν και του Χίτλερ, εκεί στους δρόμους του Βερολίνου και της Ρώμης, στα Γκουλαγκ και στις Νύχτες των Κρυστάλλων. Βρίσκεται στον άγριο Μεσοπόλεμο και στη γραμμή του σοσιαλφασισμού.

Στην φαντασίωση ότι “φασίστες και αντιφασίστες θα λογαριαστούμε στους δρόμους “, “τάξη εναντίον τάξης” κατά την παράδοση του 6ου Συνεδρίου της Κομιντέρν. Όμως η ιστορία της Αριστεράς είχε πολλές άλλες στιγμές, περιόδους, όψεις και μνήμες δημοκρατικής δόξας, συναίνεσης, χαράς, αγάπης για τη ζωή, ευαισθησίας. Όλα όσα θα του έδιναν κάποιον λόγο στο συγκεκριμένο κόμμα να ηγείται της συναίνεσης ενάντια στον ολοκληρωτισμό και να μην ντροπιάζει τους δημοκράτες που το στήριξαν, ούτε να γελοιοποιεί μια εφημερίδα που υπήρξε δύναμη κριτικής και ελευθερία επί πολλές δεκαετίες της Μεταπολίτευσης. Όλα όσα δεν γνωρίζει αυτό το κόμμα υπ αυτήν την ηγεσία.

Αυτήν την ηγεσία που είναι αμνησιακή, αμαθής, κακεντρεχής, ψευδοταξική και πολύ θυμωμένη που το δήθεν “σύστημα” νίκησε της ΧΑ στις εκλογές και την δίκασε δίκαια. Δηλαδή οι πολίτες δια της ψήφου τους και οι θεσμοί της Δικαιοσύνης.

Από την ανάρτηση στο fb

* Επίκουρος καθηγητής κοινωνιολογίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ.