Είναι αθώα τα επιδόματα; Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

Η πανδημία αποδείχτηκε η «φόρμουλα» για την γενίκευση των επιδομάτων.

Στην αρχή ήρθαν σαν μέσο προστασίας λόγω lockdown, αλλά σύντομα γενικεύτηκαν.

Σήμερα στην χώρα μας, βοηθούσης και της προεκλογικής περιόδου, είναι περίπου αυτονόητο ότι η συντριπτική πλειονότητα παίρνει ένα κάποιο βοήθημα: Όσοι δεν έχουν καθόλου πόρους λαμβάνουν το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, οι φτωχοί (στους οποίους συναθροίζονται οι φοροδιαφεύγοντες και απασχολούμενοι στην γκρίζα ζώνη), θα τύχουν εκτάκτων επιδομάτων (250 ευρώ κ.λπ.), οι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι παίρνουν επιδόματα σούπερ μάρκετ και κουπόνια καυσίμων, οι αγρότες που δεν μπόρεσαν να πουλήσουν το προϊόν τους (λόγω έλλειψης αγορών κ.λπ.) θα πάρουν (προεκλογικά) ενισχύσεις από τον ΕΛΓΑ λόγω παγετού ή χαλαζόπτωσης (κόντρα στις μέχρι τούδε κλιματολογικές συνθήκες…)

Είχαν προηγηθεί οι επιδοτούμενοι (πρώην) αγρότες οι οποίοι ελάμβαναν κοινοτικά κονδύλια για να μην παράγουν (και όχι ενισχύσεις επί του παραδοτέου προϊόντος) και φυσικά οι πρόσφυγες και μετανάστες.

Πρόκειται για επιδοτήσεις εξασφάλισης της «πολιτικής συνέχειας» χωρίς κραδασμούς. Είτε πρόκειται για τον αγρότη, που το προϊόν του δεν είναι εμπορεύσιμο λόγω κόστους, καίτοι αρίστης ποιότητας, είτε για πρόσφυγα-μετανάστη (σ.σ.: που απλώς επιθυμεί να μεταβεί στη Γερμανία ή τη Μ. Βρετανία, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση τον επιδοτεί να παραμείνει… ήσυχος στην Ελλάδα). Ή, ακόμη-ακόμη, τον άεργο που αδυνατεί να εισέλθει στην αγορά εργασίας, αλλά αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα για την πολιτεία…

Επίδομα «πολιτικής συνέχειας»

Όμως, με τις τελευταίες εξελίξεις οι «μεταβιβάσεις οικονομικής ακινησίας», δηλαδή οι επιδοτήσεις προκειμένου κάποιος να παραμείνει παθητικός, έχουν λάβει… επιστημονική τελειότητα. Με τεράστιο, ωστόσο, οικονομικό και, κυρίως, κοινωνικό κόστος.

Η επιδοματική αυτή πολιτική, σε συνδυασμό με την κατευθυνόμενη τηλοψία, μπορεί να παραπέμπει στο Ρωμαϊκό «άρτος και θεάματα», ας πούμε για την διασφάλιση της «κοινωνικής γαλήνης». Ωστόσο στην τρέχουσα συγκυρία συντείνει στην συγκάλυψη της ανεργίας σε δύο τομείς:

1.Την γκρίζα απασχόληση που προκαλούν οι αυτοματισμοί και η ανάληψη μέρους της εργασίας από τους ίδιους τους πελάτες για υπηρεσίες που οι αγοράζουν και παλαιότερα τις προσέφεραν εξειδικευμένοι υπάλληλοι (τραπεζικές εργασίες, τελεαγορές, έκδοση εισιτηρίων κ.λπ.)

2.Την «χειρουργική» εξαφάνιση των μικρομεσαίων επαγγελματιών και επιχειρήσεων.

Η μείωση του κόστους εργασίας μέσω «αυτοαναφορικών υπηρεσιών» (γκρίζα απασχόληση των ίδιων των ληπτών υπηρεσιών), φαίνεται χαρακτηριστικά από το τεράστιο κόστος που… ευχαρίστως επωμίζονται οι καλά ανακεφαλαιοποιημένες, με χρήματα των φορολογούμενων, τράπεζες μέσω των προγραμμάτων «εθελουσίας εξόδου» των υπαλλήλων τους…

Τα γενικευμένα επιδόματα ωστόσο διαμορφώνουν συνθήκες υπερσυγκέντρωσης στην αγορά: Με τα «market pass» και τα παντοειδή «κουπόνια ακρίβειας» οι δικαιούχοι ωθούνται μαζικά προς τα Σούπερ Μάρκετ σε βάρος των λαϊκών αγορών, των μανάβικων, των συνοικιακών κρεοπωλείων. Έχει προηγηθεί το πολυδιαφημισμένο «καλάθι του νοικοκυριού» για να προβληθεί, εξ αποτελέσματος, η ιδιωτική ετικέτα…

Υποβοηθούμενη μετακίνηση πελατείας

Εν προκειμένω όμως η συγκέντρωση, με την παράλληλη εξόντωση της μεσαίας επιχειρηματικότητας και του μικρού-συνοικιακού καταστήματος, δεν είναι αποτέλεσμα ακραίου ανταγωνισμού, οικονομιών κλίμακας ή συμπίεσης του ποσοστού κέρδους. Πρόκειται για υποβοηθούμενη και χρηματοδοτημένη από την πολιτεία μετακίνηση πελατείας καθώς, όποια φτωχή οικογένεια ζητήσει και λάβει σε χρήμα την επιδότηση των 32 ευρώ (ποσό επιδότησης το μήνα σε φτωχό ζευγάρι), θα της γίνει παρακράτηση από την πολιτεία 6,5 ευρώ (20%)!

Κατά συνέπεια ο καταναλωτής έχει κίνητρο εξάντλησης των αγορών μέσω του “market pass” σε ένα σημείο. Εκεί που θα προμηθευτεί από ζυμαρικά και απορρυπαντικά, μέχρι κρέας, ψάρια και φρούτα…

Υπό αυτό το πρίσμα ερμηνεύεται και η γενίκευση των επιδομάτων χωρίς κίνητρα απασχόλησης ή φορολογικούς έλεγχους…

-Ο άεργος δεν έχει υποχρέωση να πάρει μέρος σε ένα πρόγραμμα κατάρτισης. Μπορεί εσαεί να είναι φτωχός και να λαμβάνει το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα.

-Ο ελεύθερος επαγγελματίας μπορεί να κινείται κάτω από τα ραντάρ της εφορίας μεταβατικά, κάτι σαν «επιδότηση» (αρνητική φορολογική δήλωση) για τα χαμένο εισόδημα από την αγορά που μετακομίζει στο Σούπερ Μάρκετ.

Γι αυτό και του παρέχεται η ευχέρεια να μην πληρώσει τυχόν (παλαιές) οφειλές στον ΕΦΚΑ. Υπό την προϋπόθεση ότι θα απαρνηθεί τα συγκεκριμένα έτη ασφάλισης. Άρα, θα βγει από την «μέση» (αγορά) με ελάχιστη σύνταξη χωρίς να υπάρχει συνεχιστής της δικής του παράδοσης…

Στο τέλος-τέλος δεν είναι μόνο το δημοσιονομικό πρόβλημα από τις οριζόντιες και χωρίς κίνητρα μεταβιβάσεις. Πρόβλημα που ξαναδημιουργήθηκε αυτά τα τρία χρόνια και θα κληθούμε να πληρώσουμε μετά τις εκλογές με νέα μέτρα «οικονομικής σύσφιξης»…

Κυρίως είναι ζήτημα αυτογνωσίας καθώς οι (πολλοί) φορολογούμενοι χρηματοδοτούν την κοινωνική τους αποκαθήλωση.

Και στο τέλος η πολιτεία θα ζητήσει από τους φορολογουμένους και άλλους πόρους προσκείμενου να επιδοτήσει τους «απόβλητους της υπερσυγκέντρωσης» σε αυτό το καθοδικό σπιράλ αεργίας…

Αναδημοσίευση από “ieidiseis.gr”