Γιώργος Γιάνναρος: Πού βρίσκει κανείς τους Αθηναίους ή το οδοιπορικό ενός «πρωτάρη» στην Α’ Αθήνας

Εθνικές Εκλογές 2023: Ο Γιώργος Γιάνναρος, υποψήφιος βουλευτής στην Α’ Αθήνας με το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, γράφει για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας νέος υποψήφιος.

Οι βουλευτικές εκλογές είναι μπροστά μας κι έρχονται οι αυτοδιοικητικές τον Οκτώβριο. Τώρα που φτάνουμε στο τέλος ενός προσωπικού «πολιτικού» μαραθωνίου που έτρεξα πρώτη φορά, θέλω να μοιραστώ κάποιες σκέψεις για την προεκλογική εκστρατεία στην Α΄ Αθηνών. 

Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζει ένας/μία υποψήφιος/α στην πρώτη περιφέρεια της Αθήνας είναι η εύρεση των δυνητικών ψηφοφόρων του/της. Ένα μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων της Α’ Αθήνας δεν μένουν πια στην Αθήνα. Όποιος μετακομίζει από το κέντρο προς τα προάστια, σπάνια μεταφέρει τα εκλογικά του δικαιώματα στον τόπο διαμονής του. Η αντίστροφη διαδρομή δεν συνηθίζεται και γι αυτό στην απογραφή του 2021, η Α’ Αθήνας έχασε μία βουλευτική έδρα λόγω μείωσης του πληθυσμού σε σχέση με το 2011. Συνεπώς όσο δεν υπάρχει κάποιος μηχανισμός μέσω του οποίου όταν μετακομίζει κάποιος σε άλλο δήμο, να γίνεται με αυτόματο τρόπο και άμεσα η μεταδημότευση, οι στρεβλώσεις θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Παλιότερα, υπήρχαν και τεχνικές δυσκολίες σε αυτό το εγχείρημα, αλλά στη σημερινή εποχή της πολλαπλής διασύνδεσης όλων των πλατφορμών δεν νοείται να μη συζητείται αυτή η πτυχή της εκλογικής διαδικασίας.

Αν λάβουμε δε υπόψη μας, τους μετανάστες οι οποίοι ενδεχομένως να ζουν στην πόλη για πάνω απο 10-15 χρόνια, στις συνοικίες που έχουν εγκαταλειφθεί από τους Αθηναίους αλλά δεν έχουν ακόμα καταφέρει να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια, οι στρεβλώσεις μεγαλώνουν. Υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μας, οι οποίοι ζουν, εργάζονται, ασκούν το επιχειρείν στην πόλη καθόλα νόμιμα, φορολογούνται, μεγαλώνουν τα παιδιά τους και τα στέλνουν στο ελληνικό σχολείο αλλά δεν έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι ούτε καν στην τοπική αυτοδιοίκηση επειδή δεν θεωρούνται Έλληνες πολίτες. Οι μετανάστες για να ενσωματωθούν πλήρως σε μία κοινωνία πρέπει να «συναποφασίζουν» για την κοινωνία αυτή μαζί με όλους τους υπόλοιπους συντεταγμένα. Διαφορετικά, η συνθήκη που προκύπτει για την ίδια την πόλη είναι να αποφασίζουν τόσο σε αυτοδιοικητικό όσο και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, πολίτες που είναι περαστικοί από την πόλη στην καλύτερη περίπτωση, μαζί με τους πραγματικούς της κατοίκους και χωρίς ένα μεγάλο τμήμα των μεταναστών που αποκλείονται από τις εκλογές.  Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για να συνεχίσει να ισχύει αυτή η «εξίσωση».

Αν σε αυτό το πλαίσιο, προσθέσουμε την αμαρτωλή ιστορία με τα οικονομικά των υποψηφίων και την αδιαφάνεια που κυριαρχεί, είναι προφανές ποιός επωφελείται από το status quo. Όποιος/α έχει τα μέσα να κινηθεί σε όλο το λεκανοπέδιο κι έχει σφυρηλατήσει καλές σχέσεις με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για τη συνεχή προβολή του έχει ξεκινήσει μπροστά από τους υπόλοιπους στο μαραθώνιο που αναφέρεται στην εισαγωγή. Όμως, όσοι/ες κατεβαίνουν για πρώτη φορά στον πολιτικό στίβο με ποιο τρόπο μπορούν να εκπροσωπήσουν επάξια τη γενιά τους τη στιγμή που τους λείπουν τα δύο πολύτιμα εφόδια που αναφέρονται πιο πάνω; Καμία μάχη δεν είναι χαμένη πριν τελειώσει, αλλά οι όροι σίγουρα είναι ιδιαίτερα δυσμενείς για τη νέα γενιά υποψηφίων. Χαμένη είναι όμως σίγουρα η ίδια η Αθήνα στη συγκεκριμένη περίπτωση από τη στιγμή που και το τοπικό στοιχείο απουσιάζει από την πλειονότητα των αναλύσεων των υποψηφίων βουλευτών.

Αναδημοσίευση από “athensvoice.gr”