Γιατί να μαθαίνουμε ιστορία ή μήπως βρεθήκαμε ξανά εκτός θέματος; Του ΑΓΑΘΟΚΛΗ ΑΖΕΛΗ
Συνήθως τα θέματα στο μάθημα της «Έκθεσης» των Πανελλαδικών αποτελούν αφετηρία για ποικίλες δημόσιες συζητήσεις. Συνήθως πάλι τα προς επεξεργασία κείμενα ενοχλούν ποικιλοτρόπως, συνήθως αποκαλούνται συντηρητικά, παρωχημένα, εκτός επικαιρότητας κι οι χαρακτηρισμοί δεν έχουν τέλος. Φέτος όμως οι θεματοθέτες πήραν τον αέρα από τα πανιά των μονίμως διαμαρτυρομένων Το μεν θέμα ανήκει στα ζητήματα αιχμής της σχολικής κοινότητας (διαχρονικό και επίκαιρο συνάμα), ο δε συγγραφέας και οι απόψεις του πρώτου κειμένου μόνο στο «κατεστημένο» δεν ανήκουν. Θα έλεγα μάλιστα ότι οι τόσο σημαντικές σκέψεις που παρατίθενται θα έπρεπε να προλογίζουν τη διδασκαλία του μαθήματος από κάθε εκπαιδευτικό που θέλει να φέρει δικαίως τον τίτλο του δασκάλου και του σκεπτόμενου ανθρώπου. Δεδομένου μάλιστα ότι τα θέματα των εξετάσεων απασχολούν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας (υποψηφίους, οικογένειές τους, μελλοντικούς υποψήφιους, εκπαιδευτικούς του σχολείου, φροντιστές, δημοσιογράφους κ.ά.), η επιλογή ενός τόσο εύστοχου κειμένου προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία δημοσίου διαλόγου και ζύμωσης. Τι κυριάρχησε όμως στους αντανακλαστικούς δημόσιους μονολόγους των για ακόμη μια φορά «αγανακτισμένων»; Ότι η Δημουλά και ο Βαλτινός κρίθηκαν με κριτήριο όχι τη θέση τους στα γράμματα αλλά με την πολιτική τους τοποθέτηση, ότι η επιλογή ως πρώτου κατά σειρά κειμένου του Ρ. Αλβανού ναι μεν είναι έργο συγγραφέα που δεν ανήκει στην κυβερνώσα παράταξη, όμως αυτό έγινε για άλλοθι και συνάμα δείχνει μια υποκρισία, διότι … δεν έχουν καλή πρόθεση βάζοντας τέτοια κείμενα στις Πανελλαδικές υπουργεία που δεν έχουν λύσει το πρόβλημα της διδασκαλίας της ιστορίας στην εκπαίδευση, που έχουν καταργήσει τη διδασκαλία της κοινωνιολογίας, που προκρίνουν την παπαγαλία, που ορίζουν ως στόχο της διδασκαλίας της ιστορίας την καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης κ.λπ, κ.λπ… Με την ευκαιρία τέθηκε επίσης το ζήτημα του ποιος διδάσκει το μάθημα στο σχολείο, με αίτημα να το διδάσκουν αποκλειστικά απόφοιτοι των ιστορικών τμημάτων, πράγμα που αποδεικνύει την άγνοια της σχολικής πραγματικότητας, η οποία δεν επιτρέπει την μεγάλη εξειδίκευση των διδασκόντων και τόσα άλλα.
Αυτά είναι μερικά από τα ζητήματα που τέθηκαν και συνειδητοποιώ ότι γράφοντας παρασύρθηκα κι εγώ εκτός θέματος. Διότι τελικά το θέμα κανονικά ήταν τα …θέματα της «Έκθεσης», δηλαδή αν τα προς εξεταστική διαχείριση θέματα είναι σημαντικά κι αν επιτρέπουν μια ουσιαστική αξιολόγηση των υποψηφίων, αν οι ασκήσεις είναι σαφείς και διαβαθμισμένης δυσκολίας κι αν επιδέχονται συγκεκριμένες απαντήσεις, διυποκειμενικά σταθμήσιμες βαθμολογικά, αν οι θεματοδότες σέβονται τον κόπο των υποψηφίων, αν λαμβάνουν υπόψη την ηλικία και την ιδιότητά τους ή αν κάνουν επίδειξη επινοητικότητας παγίδων και τόσα άλλα. Ακόμη ακόμη αν και πώς πρέπει να εξετάζεται το μάθημα της Γλώσσας στις Πανελλαδικές. Δεν λέω ότι δεν αναφέρθηκαν κάποιοι συνάδελφοι σε αυτά τα θέματα, όμως δεν κίνησαν αυτά το ενδιαφέρον. Ούτε η σημαντική επισήμανση εκλεκτού συναδέλφου ότι η επιλογή του κειμένου του Ρ. Αλβανού άνοιξε μια «χαραμάδα», την οποία προσωπικά θα τη χαρακτήριζα ρωγμή σε έναν τοίχο που χρειάζεται αναδόμηση. Αυτό που φαίνεται να συγκινεί είναι η άκαιρη συχνά ευκαιρία να πει καθένας αυτό που τον απασχολεί, σημαντικό ή λιγότερο σημαντικό. Ένα βασικό δικό μου ερώτημα είναι πότε θα μάθουμε να κάνουμε ουσιαστικό συστηματικό δημόσιο διάλογο με κανόνες κι όχι να ρίχνουμε ευκαιριακές μπαλωθιές στον αέρα.
Υ.Γ. Φαίνεται ότι κάποιοι θεώρησαν υποκρισία το να δοθεί ένα κείμενο σοβαρού προβληματισμού με θέμα «γιατί δεν μαθαίνουμε ιστορία», ενώ σε λίγες μέρες θα εξεταστούν οι μαθητές και θα αξιολογηθούν με κριτήριο την παπαγαλία. Αφού αντιπαρέλθω την αυθόρμητη ερώτηση που γεννιέται μέσα μου, αν θεωρούν κάποιοι ότι τα θέματα τα επιλέγει ο εκάστοτε υπουργός Παιδείας προσωπικά με προτίμηση στην παπαγαλία, θα ρωτήσω αν τα γραπτά των μαθητών τα βαθμολογούν κάποιοι βαθμολογητές που δεν ανήκουν στο διδακτικό προσωπικό των σχολείων, αν διάβασε κανείς στις οδηγίες διδασκαλίας του μαθήματος το πρόταγμα της αποστήθισης του εγχειριδίου κι αν οι βαθμολογητές πήραν ποτέ την οδηγία να βαθμολογούν με πρότυπο τη φωτοτυπία του εγχειριδίου δίπλα τους. Όμως αυτά είναι άλλα μεγάλα ανοιχτά θέματα και δεν είναι ο κατάλληλος χώρος και χρόνος για να αναλυθούν.
Αναδημοσίευση από το facebook
