Από τον δικομματισμό στον μονοκομματισμό. Του ΘΟΔΩΡΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ

Τα αποτελέσματα των εκλογών δείχνουν την μεγάλη επικράτηση της ΝΔ, την συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, την άνοδο του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και του ΚΚΕ. Παράλληλα στο κατώφλι της Βουλής βρίσκονται τρία κόμματα της λεγόμενης αντισυστημικής επιλογής. Η Πλεύση, το ΜΕΡΑ25/ΛΑΕ και η “Νίκη”. Το τελευταίο νεότευκτο σχήμα πέρασε κάτω από τα ραντάρ των πολιτικών προσεγγίσεων. Πρόκειται για ένα σχήμα με βαρύ θρησκοληπτικό περιεχόμενο και μυρωδιά ακροδεξιάς γραμμής. Μαζί με την επικράτηση Μητσοτάκη το δεύτερο μεγάλο αποτέλεσμα των εκλογών είναι οι τάσεις αλλαγής των συσχετισμών στο πεδίο της Αντιπολίτευσης. Η κατακόρυφη πτώση του ΣΥΡΙΖΑ σε συνδυασμό με την σταδιακή ανέλιξη του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ καταγράφουν τα νέα δεδομένα. Για τον χώρο της Κεντροαριστεράς η ισχυροποίηση του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ αποτελεί μία δικαίωση για έναν χώρο που δέχτηκε μεγάλη απαξίωση και υποτίμηση. Η συσπείρωση περισσότερων δυνάμεων της Σοσιαλδημοκρατίας, του Προοδευτικού Κέντρου, της Ανανεωτικής Αριστεράς γύρω από τον ιστορικό φορέα της Δημοκρατικής παράταξης-το ΠΑΣΟΚ- αποκτά μεγάλη σημασία. Στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναλογιστούν πως γίνεται ένα “συστημικό” κόμμα να κάνει τον ήρωα του αντισυστημισμού! Ο προβληματισμός αυτός έχει επίσης μεγάλη σημασία. Όχι γιατί πρέπει ένα αριστερό κόμμα να αποδέχεται την αρνητική φόρτιση της πολυσύνθετης και αντιφατικής έννοιας “σύστημα” αλλά γιατί η συζήτηση αυτή αφορά στην ουσία την διασύνδεση των προοδευτικών οραμάτων με τον ρεαλισμό και τις πραγματικές εναλλακτικές λύσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσγειωθεί στην απλή λογική ότι οι ανατροπές δεν είναι υπόθεση της δημαγωγίας, της διχαστικής ρητορικής και της σκανδαλολογίας.

Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ πρέπει να γειωθεί ταυτόχρονα στις κοινωνικές αναφορές της Σοσιαλδημοκρατίας, στους μη προνομιούχους, στους ανθρώπους χωρίς δικαιώματα, σε αυτούς που τα φέρνουν δύσκολα. Να τους πείσει, να τους εκφράσει.

Το αποτέλεσμα των εκλογών με πανίσχυρη ΝΔ έχει πολύ μεγάλο κίνδυνο να διαμορφώσει καταστάσεις καθεστωτισμού. Η ιστορική εμπειρία σε πολλά παραδείγματα κυβερνήσεων που ενώ είχαν βρεθεί σε δύσκολη θέση κατάφεραν να επικρατήσουν, δείχνει αυτή την ροπή. Οι υποκλοπές συνιστούν ένα ενδεικτικό παράδειγμα. Μία  υπόρρητη γραμματική εξουσίας που ενισχύει την αυταρέσκεια, την αίσθηση του “ακαταδίωκτου” την υποτίμηση της κριτικής και την λαιμαργία κυριαρχίας θα ενισχύεται. Πίστευα -και πιστεύω- ότι η ΝΔ έχει κρυφή ατζέντα. Τα trickle down economics: Πρώτα τα ρετιρέ, μετά θα δούμε για τους άλλους.

Φυσικά θα κριθεί το επόμενο διάστημα. Όμως η χώρα χρειάζεται μαζί με την απάντηση για το αν είναι ορθή ή όχι αυτή η προσέγγιση μία δυνατή αντιπολίτευση. Που να μην χαϊδεύει την ΝΔ ούτε να κάνει αντιπολίτευση τύπου: ο  Κούλης και η Μαρέβα. Να μη θυμίζει με απλά λόγια Πολάκη. Ωστόσο, τώρα δεν είναι το μείζον θέμα ένας μπουγαδοκαυγάς ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Τώρα πρέπει η Δημοκρατική παράταξη, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, οι Σοσιαλδημοκράτες να πούμε στην ΝΔ λίγες κουβέντες με νόημα. Ότι δεν θα σας αφήσουμε στην ησυχία σας. Θα είμαστε με τους μη προνομιούχους, απέναντι στους πανίσχυρους οικονομικά και πολιτικά. Αυτό έχει ανάγκη η κοινωνία και για αυτούς που πήγαν στις κάλπες αλλά και για όσους δεν πήγαν φτάνοντας την αποχή κοντά στο 40%. Ειδικά αυτό, πρέπει να μάς προβληματίσει όλους πολύ περισσότερο.

Αναδημοσίευση από “ΤΑ ΝΕΑ”