Αποχαιρετισμός στον πρ. βουλευτή Νίκο Τσούκαλη

του Γιώργου Μπουλμπασάκου εκ μέρους της “Ανανεωτικής Αριστεράς”

“Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς είναι οι άνθρωποί της. Έχοντας το θλιβερό προνόμιο εκ μέρους της Πολιτικής Κίνησης “Ανανεωτική Αριστερά ” να αποχαιρετήσω τον Νίκο Τσούκαλη.

Φίλε και σύντροφε Νίκο

Είμαστε σήμερα όλοι εδώ, για να σε αποχαιρετήσουμε. Να αποχαιρετήσουμε έναν ακριβό φίλο και έναν πολύτιμο σύντροφο. Έναν σύντροφο που υπηρέτησε με ανιδιοτέλεια και μαχητικότητα τους πολίτες της αγαπημένης του Αχαΐας, μέσα από την εκλογή του στο Ελληνικό Κοινοβούλιο διαδοχικά με τον Συνασπισμό και την Δημοκρατική Αριστερά.

Πορεύθηκες στους δρόμους της αριστεράς με αταλάντευτη πάντα την πίστη σου στους δημοκρατικούς θεσμούς, στην υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων και στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Υποψήφιος Νομάρχης με τη ΑΧΑΙΚΗ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΙΑ και νομαρχιακός σύμβουλος. Συνιδρυτής της Οικολογικής Κίνησης Πάτρας και μέλος της Ελληνικής Ένωσης για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Στα δύσκολα χρόνια της οικονομικής και της κοινωνικής κρίσης ταυτίσθηκες και αγωνίσθηκες με την Δημοκρατική Αριστερά που όλοι αγαπήσαμε, και συμμετείχες ενεργά για την δημιουργία της μεγάλης κεντροαριστεράς από τις γραμμές του ΠΑΣΟΚ- Κίνημα Αλλαγής. Δεν θα μπορούσε να ήταν και κάπως αλλιώς. Οι ιδέες και οι αρχές της ανανεωτικής αριστεράς μπολιάσθηκαν με τις αρχές της σοσιαλδημοκρατίας τις οποίες άλλωστε υπηρέτησες από νεαρή ηλικία. Η συμμετοχή σου στην Πολιτική Κίνηση της Ανανεωτικής Αριστεράς πρόσθεσε το ειδικό πολιτικό βάρος στην συλλογική μας προσπάθεια.

Γνωρίζεις πλέον, γιατί ακόμα και στις δύσκολες προσωπικές σου στιγμές τα παρακολουθούσες ανελλιπώς, ότι έχουμε φύγει από τα πέτρινα χρόνια και βλέπουμε πιο αισιόδοξα το μέλλον του χώρου μας. Έχεις βάλει και εσύ το λιθαράκι σου.

Θα μου επιτρέψεις όμως ακριβέ μου φίλε και σύντροφε να σπάσω τον κώδικα σιωπής για κάτι που πολλούς από εμάς μας έχει σημαδέψει. Δείχνει το μέγεθος και το ήθος του ανδρός.

Για πολιτική θα μιλήσουμε και αυτή την ύστατη ώρα. Άλλωστε όπως μου μετέφερε η αγαπημένη σου Μιράντα όταν και στις δύσκολες στιγμές σου σου μίλαγε για πολιτική το πρόσωπο σου φωτιζόταν.

Σύντροφε θα σου θυμίσω τότε που τα πράγματα για το χώρο μας ,αναφέρομαι στην Δημοκρατική Αριστερά ήταν πολύ δύσκολα, δέχθηκες εισηγήσεις από πολλούς από εμάς και την πλειοψηφία των τότε βουλευτών να αναλάβεις το τιμόνι. Θεωρούσαμε οι περισσότεροι ότι θα είχαμε μια δεύτερη ευκαιρία. Με σένα μπροστάρη. Παρότι η πίεση ήταν μεγάλη, η απάντηση σου ήταν “εγώ δεν θα γίνω πατροκτόνος”. Δεν ήθελες στην ουσία, να προσθέσεις τραύματα στην συλλογικότητα που σε τίμησε και την τίμησες.

Σύντροφε για αυτά και άλλα πολλά σε αγαπήσαμε.

Είναι αυτό που λέει ο ποιητής. Η δική μου Αριστερά διαιωνίσθηκε στην ιστορία για την ομορφιά των ίδιων των ανθρώπων της.

Φίλε και σύντροφε Νίκο υπήρξες ένας όμορφος άνθρωπος.

Καλό σου ταξίδι.”