Ανοιχτή κοινωνία με κλειστά κέντρα και φράκτες; Του ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΓΕΩΡΓΑΤΟΥ

Κλειστά κέντρα για πρόσφυγες και μετανάστες και φράκτες στο Αιγαίο

…

Η φιλελεύθερη και ανοιχτή κοινωνία στα καλύτερά της!

Η ελληνική κοινωνία και μεγάλο μέρος του πολιτικού της

προσωπικού αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες

όπως τους ΧΥΤΑ.

Μακριά από μας. Βάλτε τους αλλού. Μόνο που οι άνθρωποι δεν είναι

σκουπίδια.

Η δαιμονοποίηση, ο αποκλεισμός και η περιστολή δικαιωμάτων

ξεκινάει πάντοτε από τους πιο αδύναμους.

Ακόμα και ο θεμελιωτής της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας, ο

Κλεισθένης, είχε εξαιρέσει απο τη συμμετοχή στα κοινά την κατώτερη

κοινωνική τάξη.

Τους συμπεριέλαβε μετά ο Περικλής, διευρύνοντας τη Δημοκρατία.

Όπου υπήρξαν μεγάλες μεταναστευτικές ροές, υπήρξε και ανάπτυξη.

Στην Αμερική, στη Γερμανία, στη χώρα μας μετά τη μικρασιατική

καταστροφή.

Γιατί αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να φτάξουν ή να ξαναφτιάξουν τη

ζωή τους και μπολιάζουν με δυναμισμό τους τόπους υποδοχής.

Τα Ανώγεια της Κρήτης κάτι δείχνουν. Στο εκπαιδευτικό μας

σύστημα, πολλά σχολεία δεν έκλεισαν επειδή ήλθαν και φοιτούν

παιδιά προσφύγων και μεταναστών.

Όσο καλλιεργείται σε επίπεδο υστερίας η εικόνα του παραβατικού,

επικίνδυνου και απειλητικού μετανάστη, θα είμαστε εγκλωβισμένοι

στο φόβο και σε αμυντικές πρακτικές που είναι σίγουρο ότι δεν θα

έχουν αποτελέσματα.

Κανείς και ποτέ στην ιστορία δεν το κατάφερε.

Μέχρι η Ευρώπη να διαμορφώσει, αν ποτέ διαμορφώσει, ενιαία

πολιτική για το μεταναστευτικό, να ενισχυθεί με κάθε τρόπο σε μέσα

και προσωπικό η υπηρεσία εξέτασης παροχής ασύλου και να

αποσυμφορηθούν άμεσα τα νησιά με διασπορά στην ηπειρωτική

Ελλάδα χωρίς αναστολές εξαιτίας των αντιδράσεων των τοπικών

κοινωνιών και των τοπικών αρχόντων.

Γιατί οι εικόνες από τα νησιά είναι που γίνονται αντικείμενο

εκμετάλευσης ακραίων, ψεκασμένων, υπερσυντηρητικών και

εθνικιστών.

Κυρίως όμως το πολιτικό προσωπικό, ιδίως οι αυτοπροσδιοριζόμενοι

ως φιλελεύθεροι και προοδευτικοί, να πάψουν να σέρνονται και να

κρύβονται, αφήνοντας ακραίους, συντηρητικούς και ψεκασμένους να

αλωνίζουν.

Και μην ξεχνάμε ότι η ποιότητα μιας κοινωνίας και μιας δημοκρατίας

κρίνεται από τα δικαιώματα και την προστασία που εξασφαλίζει στους

πιο αδύναμους, είτε πρόκειται για Αμέα ή άλλη κοινωνική κατηγορία,

είτε για πρόσφυγες και μετανάστες.

Τέλεια συνταγή δεν υπάρχει.

Ας προβληματιστούμε και ας φροντίσουμε για τα στοιχειώδη.