Ανασχηματισμός δεξιάς καλλιγραφίας με προεκλογικούς υφυπουργούς… Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

Το περιεχόμενο και η ουσία του ανασχηματισμού ήταν κάτι αναμενόμενο όχι μόνο σαν προοίμιο πολιτικών εξελίξεων, αλλά και σαν αποτέλεσμα της 18μηνης διακυβέρνησης (μεθαύριο 7/1/) που προηγήθηκε.

Δείτε ορισμένες αντιφατικές εικόνες:

-Από την ελπίδα του εμβολίου περάσαμε, με το νέο χρόνο, εκ νέου σε σκληρό lockdown προκειμένου να υπάρξει κυβερνητική επανεκκίνηση με ανασχηματισμό. Σε αυτό το κάδρο χρησιμοποιούνται και τα σχολεία. Η κανονικότητα πρέπει να έχει και… τάξεις.

-Αν η κόπωση της κοινωνίας προέρχεται από την απουσία (οικονομικής, επαγγελματικής, κοινωνικής) προοπτικής (κυρίως για τους νέους), η κόπωση στην κυβέρνηση προέρχεται από τα πολλά μπρος πίσω.

-Ο «μεταρρυθμιστικός» οίστρος των τεχνοκρατών του κ.Μητσοτάκη συνετρίβη από την πανδημία, υποχρεούμενος ο πρωθυπουργός όχι μόνο να αναγνωρίσει το ΕΣΥ αλλά και να κάνει προσλήψεις στο δημόσιο, να χρηματοδοτήσει (έστω και με ψιχία) τις πληγείσες επιχειρήσεις.

-Η «κοσμικότητα» και ο τεχνοκρατικός(;) χαρακτήρας της (προηγούμενης) κυβέρνησης κινδυνεύει να καταρρεύσει στους εκκλησιαστικούς άμβωνες, καταδεικνύοντας ότι της απαγόρευσης πρέπει, οπωσδήποτε, να προηγείται ο διάλογος, η ενημέρωση και η πειθώ.

Ο πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι έχει συσσωρευτεί πολλή απογοήτευση, κυρίως τον τελευταίο χρόνο, και ότι αυτή θα… πολιτικοποιηθεί. Αν όχι επιλέγοντας κάτι αποτελεσματικό, ρεαλιστικό και προοδευτικό, πιθανότατα στην εκτόνωση της κομματικής… εναλλαγής. (Το πρόβλημα είναι πιο έντονο μεταξύ των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, των αγροτών και κτηνοτρόφων, καθώς και των μικρών επιχειρηματιών και ελευθέρων επαγγελματιών, παραγωγικά στρώματα που ασφυκτιούν).

Έτσι ο κ. Μητσοτάκης επιλέγει τώρα βουλευτές σαν υφυπουργούς-ψηφοσυλλέκτες προκειμένου να πάει τη χώρα σε υπερπρόωρες εκλογές αποδεχόμενος ότι:

α/η εκκίνηση της αμιγούς «μεταρρυθμιστικής»-νεοφιλελεύθερης ατζέντας του δεν είναι εφικτή στη μέση της θητείας (μετά τους εμβολιασμούς),

β/ τα συμπλεγμένα επιχειρηματικά συμφέροντα που στηρίζουν την ΝΔ θα εντείνουν τις πιέσεις για την διανομή των 30 δις του Ταμείου Ανάκαμψης, ειδικά από τον Μάρτιο που θα αρχίσουν να μορφοποιούνται οι προτάσεις χρηματοδότησης και

γ/τα τεράστια οικονομικά προβλήματα και τα (δημόσια και ιδιωτικά) χρέη που άφησε η πανδημία και η συντηρητική διακυβέρνηση δεν μπορούν να καλυφθούν με ομαλές κοινοβουλευτικές (πόσο μάλιστα συναινετικές) διαδικασίες.

Το Μαξίμου με τον ανασχηματισμό εγκαταλείπει τα επικοινωνιακά φκιασίδια και ποντάρει πλέον, ανοικτά, στην ιδεολογικοπολιτική σύγχυση. Οι υφυπουργοί της λαϊκής βάσης (δεξιάς) θα λειτουργήσουν συσπειρωτικά, τάζοντας εξυπηρετήσεις ώστε να αποκρυβεί το οικονομικό αδιέξοδο, να συγκαλυφθεί το πρόβλημα των εθνικών ρίσκων στο τραπέζι του ελληνοτουρκικού διαλόγου με την περιβόητη «αναθεωρητική ατζέντα» της γείτονος. Επίσης, κεντρικά η κυβέρνηση θα πυκνώσει τις παντοειδείς ενισχύσεις τεχνητής ευδαιμονίας με την διάθεση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης ώστε να καλυφτούν οι εισοδηματικές απώλειες. Όμως αυτοί οι σχεδιασμοί πάσχουν καθώς δείχνουν να παραγνωρίζουν την ανακλαστική αντίδραση από τη συσσώρευση του θυμού…
Εναλλαγή αντί εναλλακτική

Ποντάρει στην πεπατημένη της (δεξιάς) στροφής ο κ.Μητσοτάκης, στο γεγονός ότι δεν έχει διατυπωθεί ακόμη σαφής, εναλλακτική και ρεαλιστική πρόταση για το «τι πρέπει να γίνει».

Αν το μόνο καλό νέο στην οικονομία είναι τα 30 δις του Ταμείου Ανάκαμψης, μπορεί πάνω σε αυτό όντως να διατυπωθεί μια σαφής εναλλακτική πρότασης. Για παράδειγμα, δεν χάθηκε ο κόσμος, αντίθετα μάλιστα, αν καθυστερήσει 2-3 χρόνια η απολιγνιτοποίηση της Δυτικής Μακεδονίας, αν ο ψηφιακός μετασχηματισμός δεν συντελεσθεί το 2021, αλλά το 2023, αν η αναγκαία ανάπτυξη δεν είναι αμιγώς πράσινη, αλλά και λίγο «μουτζούρικη». Δίνοντας, από την άλλη, έμφαση (και κονδύλια) στις μικρές επιχειρήσεις μεταποίησης, επιδοτώντας τα ασφάλιστρα για νέες προσλήψεις, ενισχύοντας το διαθέσιμο εισόδημα, όχι με επιδοτήσεις που δημιουργούν χρέη και ελλείμματα ή με αυξήσεις στους μισθούς που καταρρακώνουν την ανταγωνιστικότητα, αλλά μέσα από πολλές και βιώσιμες θέσεις απασχόλησης.

Κυρίως προς τους νέους για να αποκτήσουν προοπτική, να εξελίξουν τις δεξιότητές τους, να κάνουν οικογένεια, να αντιμετωπίσουμε το Δημογραφικό, να πληρωθούν τα παλιά χρέη, να χρηματοδοτηθεί το ασφαλιστικό.

Δυστυχώς δεν μοιάζει να πιέζεται προς αυτή την (αναπτυξιακή) κατεύθυνση ο κ.Μητσοτάκης. Πιέζεται και πιέζει απλώς για την απορρόφηση των 30 δις του Ταμείου Ανάκαμψης. Και, εν τέλει, για άλλα 4 χρόνια στην εξουσία κινείται, και μάλιστα δραστήρια. Αδιαφορώντας για τις ανάγκες των ανθρώπων που εργάζονται και επιχειρούν. Άρα, σε πρόωρες εκλογές θα πάει τη χώρα. Πριν η αντιπολίτευση προλάβει να αντιδράσει προτείνοντας λύσεις ουσίας. Γι’ αυτό απαιτείται τώρα δράση.

Δημοσίευση από “ieidiseis.gr”