Αναγκαίο ανάγνωσμα για τις πολιτικές ηγεσίες. Του ΓΑΒΡΙΛΗ ΛΑΜΠΑΤΟΥ

Σε πολλούς πολίτες γίνεται αντιληπτό ότι το σημερινό πολιτικό προσωπικό της χώρας υπολείπεται μορφωτικά σε σχέση με αυτόν των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης. Το κυνήγι της ατάκας που θα αναπαραχθεί από τα τρολ του διαδικτύου υποκαθιστά την ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση. Οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι επικεντρώνονται σε ένα βραχυπρόθεσμο ορίζοντα αδιαφορώντας για τις τεκτονικές μεταβολές της εποχής μας. Ειδικά ο Αλέξης Τσίπρας που χρησιμοποιεί ως καραμέλα διαρκώς τον νεοφιλελευθερισμό καλό θα ήταν να μελετήσει το βιβλίο του Giovanni Arrighi, ο Αντάμ Σμίθ στο Πεκίνο, Κουκκίδα, Αθήνα 2021.

Ο Αρίγκι ήταν οικονομολόγος που δίδαξε σε Πανεπιστήμια της Αφρικής, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του συνεργάστηκε με τον Ι. Βαλερστάιν και δίδαξε στις ΗΠΑ. Παράλληλα είχε δραστήρια συμμετοχή στους αγώνες της Ιταλικής Αριστεράς από τη δεκαετία του 1960.

Ο Αρίγκι διαβάζει με δημιουργικό τρόπο τον Α. Σμίθ εντάσσοντας το έργο του στη παράδοση του διαφωτισμού και διερευνά τις απαντήσεις του στα προβλήματα της εποχής του.

Το πολυδιάστατο έργο του δεν μπορεί να εγκλωβιστεί απλά στον θεωρητικό του ελεύθερου εμπορίου. Το έργο του Α. Σμίθ το διερευνά σε συνάρτηση με το έργο του Μαρξ και του Σουμπέτερ. Ο Αρίγκι εξετάζει γιατί δημιουργήθηκε το χάσμα ανάμεσα στην Ασία και την Ευρώπη στις αρχές του 19ου αιώνα, την ανάπτυξη του παγκόσμιου καπιταλισμού, τις αλλαγές στην παγκόσμια οικονομία μετά το 1990 και την ανάδυση της Κίνας σε παγκόσμια δύναμη. Ο Αρίγκι υποστηρίζει ότι υπήρχε ένα πολιτικό σχέδιο από το Κομμουνιστικό κόμμα Κίνας που υπήρξε επιτυχές. Για την Κίνα των τελευταίων δεκαετιών ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το βιβλίο του Έβανς Όσνος, η Εποχή της Φιλοδοξίας, ΠΕΚ που παρουσιάζει τις αλλαγές στη χώρα αυτή μέσα από την εξιστόρηση της καθημερινής ζωής πολιτών που γνώρισε στη Κίνα.